Ministranci to wspólnota, której obecność widać chyba w każdej parafii. Nazwa pochodzi od łacińskiego "ministrare", co znaczy "służyć". Ministrant to ten, który służy do Mszy świętej oraz dba o piękno liturgii, której celem jest oddawanie chwały Bogu. Pierwowzorem ministranta jest ewangeliczny chłopiec, który przyniósł Panu Jezusowi pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby (J 6, 8–11). W pierwszych wiekach Kościoła ustanawiano mężczyzn, którzy troszczyli się o organizację modlitewnych spotkań wspólnot chrześcijańskich. Po Soborze Trydenckim funkcję usługujących do Mszy świętej pełnili głównie klerycy. Pełny rozwój liturgicznej służby ołtarza przyniósł Sobór Watykański II, który powierzył ministrantom, lektorom, komentatorom i scholi troskę o godne i uroczyste celebrowanie liturgii Ofiary eucharystycznej oraz innych nabożeństw poprzez pełnienie różnorakich funkcji w zgromadzeniu wiernych.

Przygoda z liturgiczną służbą ołtarza rozpoczyna się z reguły w III klasie szkoły podstawowej, a więc po przyjęciu I Komunii świętej. Kandydaci do służby zostają przyjęci przez proboszcza danej parafii i są wdrażani w „arkana” służby ministranckiej. Po przygotowaniu, są uroczyście błogosławieni i promowani na urząd ministranta. Zewnętrznym znakiem tego faktu jest ubiór liturgiczny, jaki noszą ministranci: komża – symbol czystości, z jaką każdy winien służyć Bogu, pelerynka.

Starsi ministranci zwani są lektorami. Ich ubiór stanowi długa biała szata zwana albą, przepasana pasem lub cingulum (rodzaj sznura z frędzlami). W niektórych parafiach w skład stroju lektora wchodzi także krzyż lektorski lub szkaplerz. Formacja lektorska odbywa się poprzez tzw. kurs lektorski, który jest organizowany w każdej diecezji. Po zaliczonym kursie ministrant zostaje wprowadzony przez biskupa lub upoważnionego przez niego księdza na urząd lektora. Do zadań lektorów należy wykonywanie czytań podczas liturgii słowa (za wyjątkiem Ewangelii) oraz sprawowanie bardziej uroczystych funkcji, jak np. niesienie w procesji krzyża, świec czy kadzielnicy. Niektórzy lektorzy pełnią podczas nabożeństw funkcję mistrzów ceremonii. Oznacza to, że są odpowiedzialni za organizację i przebieg liturgii, a także służą bezpośrednio celebransowi. Stoją wtedy przy samym ołtarzu, tuż obok kapłana.

Przygoda ze służbą w komeżce wcale nie musi się kończyć w chwili założenia rodziny. W naszej parafii jest wielu tzw. ministrantów-seniorów, którzy przez wiele wiele lat wytrwale służą przy ołtarzu i pomagają w pracach przy kościele. Ograniczeń wiekowych nie ma. I co ciekawe – różnice wieku wcale nie przeszkadzają ministrantom w znajdowaniu wspólnego języka!

Według kan. 910 § 2 nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej – poza akolitą – jest też ten wierny, który zostanie wyznaczony do pełnienia takiej funkcji zgodnie z kan. 230 § 3. W myśl tego ostatniego kanonu, tam gdzie istnieje potrzeba miejscowego Kościoła, bo brakuje szafarzy Komunii św., wierni świeccy jakkolwiek nie są akolitami, mogą rozdzielać Komunię św., byle zawsze zgodnie z przepisami prawa. – Należy jednak pamiętać, że wierni świeccy, jeśli nawet tylko na pewien czas powierza im się specjalną służbę w Kościele, są zobowiązani do osiągnięcia odpowiedniej formacji, koniecznej do należytego wykonywania tego zadania. Każdy bowiem nadzwyczajny szafarz Komunii św. winien wyróżniać się żywą wiarą i dobrymi obyczajami oraz świecić odpowiednim przykładem nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu. Poza tym nadzwyczajni szafarze Komunii św. mają spełniać tę posługę świadomie, z całym oddaniem i pilnie (kan. 231 § 1).
Obecnie w naszej parafii trzech panów posługuje jako nadzwyczajni szafarze Komunii św.

Patronami ministrantów są święci, którzy ukochali służbę Bogu i odeszli do wieczności w młodym wieku. Najczęściej za patronów przyjmujemy świętych: Tarsycjusza, Alojzego Gonzagę, Jana Berchmansa, Dominika Savio (najmłodszy święty nie-męczennik) czy też naszego świętego Polaka – Stanisława Kostkę, patrona polskiej młodzieży. Ministranci to ludzie, którzy powinni dawać szczególne świadectwo przynależności do Boga i umiłowania Eucharystii – źródła i szczytu życia każdego chrześcijanina. Oprócz głównego zadania, jakim jest służenie przy ołtarzu, ministranci pomagają księżom podczas wizyty duszpasterskiej w okresie Bożego Narodzenia (kolęda).